18 თებ უკრაინაში რუსეთის შეჭრის თაობაზე

დღეს უკრაინაში რუსეთის შეჭრის საკითხია ძალიან აქტუალური და ასეც უნდა იყოს იმიტომ, რომ დღეს მსოფლიო საზოგადოების დღის წესრიგში ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხი რეალურად და სწორედ უკრაინაა! თუმცა, როდესაც ამ თემაზე ვსაუბრობთ, არ უნდა დაგვავიწყდეს, როგორ დაიწყო ეს ყველაფერი …

პირველი გასროლა!

ის, რომ ვ.პუტინს სურდა რუსეთის გავლენის სფეროების აღდგენა და გაფართოება, ცნობილი გახდა საუკუნის დასაწყისში, როდესაც მან ძალით და სისხლით გააძლიერა რუსეთი ჩეჩენი ხალხის გენოციდის ხარჯზე. თუმცა, მაშინ ეს ყველაფერი მას შერჩა და იმიტომაც, რომ დასავლეთი არ იყო მზად  წინააღმდეგობა გაეწია მისთვის – პირისათვის, რომელსაც  ელცინისგან  ატომური ბომბის დისტანციური მართვის პულტი უკვე მიღებული ჰქოდა!

ვ.პუტინი კიდევ უფრო არაადეკვატური გახდა 2007 წელს, მიუნხენში მან თქვა, რომ ის არის ი.სტალინის – საბჭოთა კავშირის იმპერატორის იდეური მომხრე და სამართალმემკვიდრეა !

2008 წელს მან გადალახა ყველა ზღვარი – თავს დაესხა სხვა ქვეყანას და  თქვა, რომ აწესრიგებს ვითარებას არა მხოლოდ საკუთარ სახლში, არამედ რუსეთის ფედერაციის გარეთაც. მაშინ საქართველომ წააგო არა მხოლოდ იმიტომ, რომ რუსეთზე სუსტია, არამედ იმიტომაც, რომ დიქტატორს ყველაფერი გაუვიდა.

ვლადიმირ პუტინის შემდეგი ქმედება 2014 წლით თარიღდება. ომი უკრაინაში 2014 წლის მარტში მას შემდეგ დაიწყო, რაც რუსეთის ფედერაციამ მოახდინა ყირიმის ოკუპაცია იქ დაფუძნებული სამხედრო კონტინგენტისა და შავი ზღვის ფლოტის გამოყენებით.

მაგრამ რუსეთი ამაზე არ დასჯერდა და ჰიბრიდული მეთოდებით განაგრძო ომი უკრაინის წინააღმდეგ.

უკრაინამ ადეკვატურად უპასუხა, არ გადალახა საერთაშორისო სამართლის ზღვარი და არ მისცა პუტინს მთელი უკრაინის ოკუპაციის საფუძველი. ამან დამატებით განარისხა ვ.პუტინი – ჰიბრიდული ომის შემდეგ მან აირჩია ახალი, ვთქვათ ასე, მესამე ვარიანტის სცენარი: მან წამოიწყო შეიარაღებული კონფლიქტი დონბასში და განახორციელა პირდაპირი შეჭრა უკრაინაში მისი შეიარაღებული ძალების მიერ კოლაბორატორების მხარდასაჭერად.

დიახ, გამოუცხადებელი ომი უკრაინის წინააღმდეგ რვა წელია გრძელდება და მას უკვე 15 000-ზე მეტი უკრაინელი შეეწირა.

მნიშვნელოვანია ისიც, რომ დაახლოებით 2 მილიონი ადამიანი იძულებული გახდა დაეტოვებინა საკუთარი სახლები დონბასში.

დღეს ჩვენ ვხედავთ რუსეთის ფედერაციის ჰიბრიდული ომის ესკალაციის მორიგ ეტაპს, რომელიც დაიწყო 2021 წლის აპრილში უკრაინის საზღვრებში რუსული ჯარების ფართომასშტაბიანი განლაგებით.

შემდეგ, 2021 წლის ნოემბერში, წვრთნების ჩატარების საფარქვეშ უკრაინის საზღვარზე რუსეთის შეიარაღებული ძალების გაძლიერების მეორე ტალღა დაიწყო.

2022 წლის იანვრიდან, უკრაინის აღმოსავლეთ რეგიონების გასწვრივ კონცენტრირებული ძირითადი ჯგუფი 120 ათასზე მეტი ადამიანია. და, როგორც მცოდნეები ამბობენ, ეს სავსებით საკმარისია იმისათვის, რომ მან შეინარჩუნოს სოციალური დაძაბულობა შეჭრის ჰიპოთეტური მუქარით, ასევე ORDLO-ში შესაძლო პროვოკაციის განხორციელების მიზნით, რათა მოგვიანებით ხელოვნურად დააბრკოლოს უკრაინა.

გარდა ამისა, უკრაინის წინაშე დგას ამოცანა, თავიდან აიცილოს რუსული ძალების შემოჭრა და ამავდროულად უთხრას მთელ მსოფლიოს, რომ ეგრეთ წოდებული „უკრაინის კრიზისი“, როგორც ამას დასავლური მედია აფიქსირებს, არის უპრეცედენტო გეოპოლიტიკური საფრთხე დასავლეთისთვის.

დიახ, პუტინმა, რომელსაც აქვს როგორც ბირთვული იარაღი, ასევე დიდი სამხედრო მხარდაჭერა საბჭოთა აზროვნების გენერლებისგან, უკვე მიიღო საბოლოო გადაწყვეტილება, ებრძოლოს დასავლეთს ბოლომდე და ამით მან პოლიტიკური დისკურსი აპრიორი კონფრონტაციულ ჩარჩოებში მოაქცია.

უკრაინა მისი ექსპანსიონისტური გეგმების მხოლოდ პირველი ეტაპია.

×××

რეალურად, 15 თებერვლის შემდეგ, უმაღლეს სარდლობის განცხადებებისგან განსხვავებით, რუსული ჯარების რაოდენობა არ შემცირებულა და თურმე პუტინი უბრალოდ ატყუებს დასავლელ პარტნიორებს, როცა ამბობს, რომ ჯარს გამოიყვანს!

ფაქტობრივად, ეს არის მორიგი ბლეფი, მიზანმიმართული მოტყუება… და პუტინი ამას შეგნებულად აკეთებს – რათა დასავლეთის კრიტიკა შემცირდეს.

სინამდვილეში, მოტყუება, შანტაჟი, დაშინება – ეს არის კრემლის ტაქტიკა და რუსეთი, „ჰიბრიდული ტექნიკის“ მეშვეობით, თანდათან უთხრის ძირს არა მხოლოდ ბელორუსის სახელმწიფოებრიობას, არამედ დასავლეთის გამძლეობასაც!

პარალელურად რუსეთის ფედერაცია ყველას უბიძგებს ე.წ. მინსკის ფორმატის შესრულებისაკენ, რომელიც რეალურად არის გეოპოლიტიკური ინსტრუმენტი უკრაინის ნელი ოკუპაციისთვის, ასევე რუსეთის ფედერაციის შესაძლო სამხედრო შეჭრის გასამართლებლად.

მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ამ წუთებში კრემლი აყენებს ულტიმატუმს: ან უკრაინა ახორციელებს მინსკის შეთანხმებებს რუსული ინსტრუქციებით, ან ომი არ იქნეჰა გამორიცხული.

თუ უკრაინა მინსკის შეთანხმებებს ნამდვილად შეასრულებს კრემლის მიერ შედგენილი „თარგის“ მიხედვით, ამან შესაძლოა უახლოეს მომავალში ქვეყანაში სოციალურ-პოლიტიკური არასტაბილურობის პროვოცირება მოახდინოს და მაშინ კრემლი, თავისი ლოგიკით, აბსოლუტურად ლეგალურად შეძლებს ჯარების გაგზავნას უკრაინაში რათა  „რუსულენოვანი მოქალაქეები“.

ეს ნიშნავს კანონიერად გათვალისწინებულ ომს ევროპის ცენტრში დაახლოებით ექვს თვეში.

ნატო და დასავლეთი

რუსეთის ფედერაციის სამხედრო ყოფნა ევროკავშირთან/ნატოსთან არის ასევე ცივი ომის შედეგების „გამეორების“ მცდელობა, რადგან პუტინი დარწმუნებულია, რომ სწორედ დასავლეთმა გაანადგურა სსრკ და ის ამას პირადად ტრაგედიად აღიქვამს და ეს მისი “ფანტომური ტკივილია”.

დიახ, პუტინი, მანიაკალური დაჟინებით, ყველას აშინებს “სავარაუდო ომით” და ეკონომიკის მიზნით საზღვაო და სახმელეთო სავაჭრო გზების ნაწილობრივ ბლოკადას გამოიყენებს.

უკრაინის დაშლა ეს არის „ჰიბრიდული ომის“ ერთი ნაწილი და ასიმეტრიული პასუხი დასავლეთის სანქციებზე.

და მაშინ, როცა მოქმედების დროა, დასავლეთი მსჯელობს რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების დაწესების შესაძლებლობაზე.

არადა,  პუტინის „სანქციები“ უკვე მოქმედებს – ისინი „მიზანმიმართულად“ ანგრევენ დასავლეთის ერთიანობას, რაც დღევანდელ პირობებში ასე ღირებულია.

სწორედ კრემლი ბლეფობს, როდესაც საუბრობს რისკებსა და საფრთხეებზე, თუ უკრაინა ალიანსის წევრი გახდება.

ამ კითხვაზე პასუხი დევს არა სამხედრო, არამედ ცივილიზაციურ გზაზე: ნატოში ინტეგრაციის შემდეგ, ნებისმიერი პოსტსაბჭოთა ქვეყანა სამუდამოდ ტოვებს კრემლის გავლენის ორბიტას, წყვეტს, რომ აღარ იყოს საერთო იმპერიული წარსულის ნაწილი, რომლის აღდგენაც ხდება.

ესაა პუტინის სტრატეგიული მიზანი… და კიდევ ერთი – თუნდაც უკრაინამ გარანტიად გასცეს ალიანსთან შეუერთებლობა, ის მომავალში აბსოლუტურად დაუცველი იქნება რუსეთის მხრიდან პირდაპირი აგრესიის შემთხვევაში, რომელიც აუცილებლად გაგრძელდება!

და გაგრძელდება იმ მიზეზით, რომ უკვე მერვე წელია გრძელდება! ზუსტად 2014 წლიდან!

დასავლეთს არ ესმის, რომ უკრაინა თავისი სამხედროების და მშვიდობიანი მოსახლეობის სიცოცხლის ფასად ევროპელების თავზე მშვიდობიან ცას უზრუნველჰყოფს და ეს ჯერ კიდევ გამოუცხადებელი ბარბაროსული ომი, რომელსაც რუსეთი აწარმოებს დონბასში, დასავლეთში აღიქმება, როგორც რაღაც „შორეული“, „გაუგებარი“, წმინდა „უკრაინის საქმე“.

საშუალო ევროპელმა არ იცის, რომ აშკარა რუსული საფრთხის უგულებელყოფამ ან უარყოფამ შეიძლება გამოიწვიოს ტრაგიკული შედეგები და მთლიანად აღმოფხვრას ნატო-სა და ევროკავშირის კონცეფცია, შემდეგ კი – აყვავებული, მშვიდობიანი და მშვიდი არსებობა ცივილიზებულ და კომფორტულ გარემოში.

საბედნიეროდ, მეორე მსოფლიო ომის საშინელებები წარსულშია, მაგრამ რუსეთის ფედერაცია დიდ ძალისხმევას მიმართავს იმისათვის, რომ რუსულმა ტანკებმა გაიარონ ბერლინის, პარიზის ან ბრიუსელის ქუჩებში და ეს არავითარ შემთხვევაში არ არის უტოპიური სცენარი.

დასავლეთს უნდა ესმოდეს, რომ კრემლი უკრაინაში არ გაჩერდება.

უკრაინის მხარდაჭერის საკითხში დასავლეთის პოზიციის სიმტკიცის გამო  კრემლმა მოლოდინის პოზიცია დაიკავა, განახორციელა ზოგიერთი სამხედრო ფორმირების გაყვანა, კერძოდ, ყირიმის ნახევარკუნძულიდან.

მოსალოდნელია, რომ 20 თებერვლის შემდეგ ბელორუსის ტერიტორიას რუსული ჯარებიც დატოვებენ! მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ რუსეთი უარს იტყვის პოსტსაბჭოთა სივრცის ქვეყნებში ჩარევაზე.

ბალტიისპირეთიც,  უცნაურია მაგრამ მაინც, მათ შორისაა, მიუხედავად იმისა, რომ ბალტიისპირეთის ქვეყნები ევროკავშირისა და ნატოს წევრები არიან.

პუტინის ბლეფი

პუტინის ბლეფი იმაშიც მდგომარეობს, რომ ის არ იხევს უკან, ის უბრალოდ ყიდულობს დროს, ელოდება ხელსაყრელ გარემოებებს და ამუშავებს აზრს, რომ ან უტევს, ან უკან იხევს, თუმცა მთელი ეს სტრატეგია უკვე შეურაცხმყოფელი ხასიათისაა. 

×××
როდესაც მთავარ გეოპოლიტიკურ მოთამაშეებს, როგორიცაა შეერთებული შტატები, არ ექნებათ დრო უკრაინისა და ბალტიისპირეთისთვის, კრემლის ბატონი არ დააყოვნებს ძალის გამოყენებას მათი კონტროლის ქვეშ დასაბრუნებლად.

პუტინის განზრახვაა მრავალი თვის განმავლობაში შექმნას დაძაბულობა, ამავდროულად გაანადგიროს უკრაინა ეკონომიკური რისკებითა და ჰიბრიდული საფრთხეებით, გააძლიეროს ასეთი ქმედებები საინფორმაციო თავდასხმებით და „შავი პიარის“ ტექნიკით; მოიგონოს, რომ უკრაინა დაუცველი, ხოლო  დასავლეთი გამყიდველი და დამპალია.

კრემლი თავისი ქმედებებით, ფაქტობრივად, იწყებს კომპლექსურ დაპირისპირებას დასავლეთთან „ცივი-ცხელი“ ომის სულისკვეთებით!

О вопросе российского вторжения в Украину

Сегодня очень актуален вопрос российского вторжения в Украину и так и должно быть! Самым главным вопросом в повестке мирового сообщества сегодня на самом деле Украина! Однако, когда говорим о сегодняшнем дне, нельзя забывать, с чего всё это начиналось…

===

ПЕРВЫЕ ВЫСТРЕЛЫ!

То, что В.Путину захотелось восстановить и расширить сферы влияния России, стало известно ещё в начале века, когда он силой и кровью укрепил Россию за счёт геноцида чеченского народа, однако, это ему сошло с рук – Запад и сегодня не готов противостоять всем амбициям закомплексованного президента и тем более не был готов тогда, когда пульт управления атомной бомбой Б.Ельцин передал именно этому КГБ-шнику.

В.Путин стал еще более неадекватным в 2007 году, в Мюнхене он сказал то, что стало подтверждением, что он – правопреемник И.Сталина – Императора Советского Союза!

В 2008 году он перешёл все черты – напав на другую страну, В.Путин сказал, что он наводит порядок не только у себя, но и за пределами РФ. Грузия тогда проиграла не только потому, что она слабее России, но и потому, что это диктатору сошло с рук.

Следующий акт В.Путин начал в 2014 году. Война в Украине началась еще в марте 2014 года после того, как РФ оккупировала Крым, используя базирующийся там военный контингент и Черноморский флот.

Но на этом Россия не успокоилась и продолжила войну против Украины гибридными методами. Украина отвечала адекватно, не переходя грани международного права и не давая повода В.Путину оккупировать всю Украину. Это и взбесило В.Путина – после гибридной войны он выбрал новый, скажем так, третий сценарий-вариант: развязал вооруженный конфликт на Донбассе и осуществил непосредственное вторжение своими вооруженными силами на территорию Украины для поддержки коллаборантов.

Да, необъявленная война против Украины длится уже восемь лет, и она уже унесла жизни более 15 тыс. украинцев. Немаловажно и то, что около 2 млн. человек были вынуждены покинуть свои дома на Донбассе.

СЕГОДНЯ!

Сегодня мы наблюдаем очередной этап эскалации гибридной войны РФ, который начался с масштабной переброски российских войск к границам Украины в апреле 2021 года. Затем в ноябре 2021 года пошла вторая волна усиления ВС РФ на границе с Украиной под видом проведения учений.

Начиная с января 2022 года, основная группировка, сконцентрированная вдоль восточных областей Украины, составляет более 120 тысяч человек. И, как говорят знающие люди, этого вполне достаточно для того, чтобы поддерживать социальное напряжение гипотетической угрозой вторжения, а также ради осуществления возможной провокации в ОРДЛО, чтобы потом искусственно обвинить Украину.
Помимо этого, перед Украиной стоит задача – не допустить вторжение сил РФ и параллельно сказать всему миру, что так называемый «украинский кризис», как его позиционируют западные СМИ, это – беспрецедентная геополитическая угроза Западной цивилизации, которая приобретает системный характер.

Да, тот самый В.Путин, у которого и ядерное оружие и большая военная поддержка со стороны генералов советского мышления, уже принял окончательное решение воевать с Западом до последнего, переведя политический дискурс в априори конфронтационные рамки. Украина – только первый этап его экспансионистских планов.

ЧТО ТАМ НА ГРАНИЦЕ?

Реально, количество российских войск, вопреки заявлениям высшего военного командования, не уменьшилось после 15 февраля и получается вот что – В.Путин попросту обманывает западных партнёров, когда говорит, что отводит свои войска! На самом деле – это очередной блеф, осознанный обман… И В.Путин на это идет осознанно – дабы критика со стороны запада уменьшилась.

Реальнло же, обман, шантаж, запугивания — вот тактика Кремля и Россия, посредством «гибридной методики», постепенно нивелирует не только допустим государственность Беларуси, но и стойкость Запада!
Параллельно, РФ всех наталкивает на т.н. Минский формат, который на самом деле геополитический инструмент медленной оккупации Украины, а также оправдания возможного силового вторжения со стороны РФ.

Важно заметить, что на данный момент Кремль ставит ультиматум: либо Украина выполняет «Минск» согласно российским инструкциям, либо не исключена война. Опасность в том, что если Украина действительно выполнит Минские договоренности по нарисованному Кремлем «шаблону», это уже в скорой перспективе может спровоцировать социально-политическую нестабильность в стране, и тогда Кремль по его логике абсолютно легально сможет ввести войска для «защиты русскоязычных». Это означает юридически обусловленную войну в центре Европы через примерно полгода.

НАТО и ЗАПАД

Военное присутствие РФ именно вблизи ЕС/НАТО – это также попытка «переиграть» итоги «Холодной войны», ведь В.Путин убежден в том, что именно Запад развалил СССР, и это воспринимается им как личная трагедия и «фантомная боль».

Да, В.Путин с маниакальным упорством будет пугать всех «вероятной войной» и практиковать частичную блокаду морских и сухопутных торговых путей ради экономического истощения Украины. Это и есть одна часть «гибридной войны» и ассиметричный ответ санкциям со стороны Запада.
И в это время, когда надо действовать! Запад рассуждает о возможности введения санкций против России, «санкции» В.Путина уже действуют – они «точечно» разрушают единство Запада, столь ценное при нынешних обстоятельствах.

Именно Кремль блефует, когда говорит об рисках и угрозах, если Украина станет членом Альянса. Ответ на этот вопрос лежит не в военном, а в цивилизационном ключе: любая постсоветская страна после интеграции в НАТО навсегда уходит из орбиты влияния Кремля, перестает быть частью общего имперского прошлого, восстановление которого – стратегическая цель В.Путина. И ещё – если даже Украина гарантирует свое неприсоединение к Альянсу, она в будущем будет абсолютно беззащитна в случае прямой агрессии со стороны России, которая безусловно продолжится! И по той причине, что она продолжается уже восьмой год! Именно с 2014 года!

Запад не понимает, что Украина ценой жизни своих военнослужащих и гражданских обеспечивает мирное небо над головами именно европейцев и эта, до сих пор необъявленная, варварская война, которую Россия ведет на Донбассе, воспринимается на Западе как нечто «далекое», «непонятное», сугубо «украинский кейс». Среднему европейцу невдомек, что игнорирование или неприятие очевидной российской угрозы может привести к трагическим последствиям и полностью ликвидировать концепцию НАТО и ЕС, а потом – благополучное, мирное и безмятежное существование в цивилизованных и комфортных условиях. К счастью, ужасы Второй мировой войны остались в прошлом, но РФ прилагает очень много усилий к тому, чтобы российские танки прошли по улицам Берлина, Парижа или Брюсселя, и это – отнюдь не утопический сценарий. Запад должен понять, что Кремль не остановится в Украине.

Убедившись в непоколебимости позиции Запада в вопросе поддержки Украины, Кремль занял выжидательную позицию, осуществил отвод некоторых военных соединений, в частности, с Крымского полуострова. Ожидается, что после 20 февраля российские войска также покинут и территорию Беларуси! Но это не значит, что Россия откажется от вмешательства в страны постсоветского пространства. Балтия, как ни странно, также входит в их число, невзирая на то, что страны Балтии члены ЕС и НАТО.

БЛЕФ ПУТИНА
Блеф В.Путина состоит и в том, что он не отступает, он просто выигрывает время, дожидаясь благоприятного стечения обстоятельств и он будет культивировать мнение, что он то нападает, то отступает, хотя вся эта стратегия – уже наступательная по своей сути.

Когда ключевым геополитическим игрокам, таким как США будет не до Украины или Балтии, хозяин Кремля, не задумываясь, применит силу ради возвращения их под свой контроль. Замысел В.Путина в том, чтобы создать напряжение на много месяцев вперед, параллельно истощая Украину экономическими рисками и гибридными угрозами, подкрепляя такие действия информационными атаками и приемами «черного пиара» ради дискредитации изобретенными в Москве клише «слабого», «ресурсно уязвимого», «прогнившего» Запада.
Своими действиями Кремль по сути инициирует комплексное противостояние с Западом в духе «холодной-горячей» войны!